sigling

sailing

* * *

(pl. -ar), f.

1) sailing (þá sá menn konungs siglingina); sjau daga sigling, seven days’ sail;

2) voyage (tókst þeim siglingin ógreitt).

* * *

f. sailing; þegar þeir sá s. yðra, Eg. 49; Skalla-grímr var hverjum manni skygnari, hann sá s. þeirra Hávarðs, 120; þá sá menn Knúts konungs siglingina, Ó. H. 170; sjau dægra sigling, seven days’ sail, Landn. 25: a voyage, tóksk þeim siglingin ógreitt, Ld. 56; hafa kaupskip í siglingum, Nj. 3:—in specific Icel. sense, a journey abroad, passim in mod. usage.

II. the sailing, the pace of the ship, lét Sveinn þá minnka siglingina, S. shortened sail, Orkn. 402; minnka s. ok svipta, Fms. vii. 67; sigla svá mikla sigling, Landn. 214:—sailing, navigation, meðan þar væri s. at sem mest, Grett. 103 A.

COMPDS: siglingaraustr, siglingamaðr, siglingaskip.